Met blauwe lippen en knikkende knoken stap ik van m’n brommer af. De zon schijnt met de kracht van een naaktslak dus mijn jas is veel te dun. Een lopende neus, tranende ogen en m’n bioritme van slag door de zomertijd. Ja hoor, het is lente! Binnenkort zal een of andere prinses haar eigen tulp wel weer krijgen…

Ik gok dat prinses Alexia aan de beurt is. Zus Amalia heeft al een tulp. Net als haar moeder trouwens. En d’r vader zal er ook wel eentje hebben. Al kan dat ook een vetplantje zijn. Maar wat moet je ermee? Heb jij ooit een Margrietroos, Gordon-gerbera of een Bonnie St. Clair-kelk in de bloemenwinkel zien staan? De bloemen die ik koop hebben geen naam. Ik koop anonieme anemonen.

Koninklijke familie op tafel
Natuurlijk wordt zo’n prinsesje gewoon gebruikt voor reclame. Want zo’n kind doe je veel meer plezier met een My Little Pony. Of in het geval van prinsessen, een echt paard. Mèt een weiland. Maar als je dan een bloem doet, waarom in ’s hemelsnaam zo’n treurnis als een tulp?

Ik probeer het maximaal één keer per jaar. Ik haal het voorjaar in huis met een bosje felgekleurde tulpen. En schijnbaar is mijn huis zwaar deprimerend. Na drie dagen laten ze eensgezind hun kopjes hangen. Een triest groepje tafelkijkers dat het leven niet meer ziet zitten.

Alexia, Amalia, Maxima… het hele koninklijke gezin staart met gebogen hoofd, in ongeloof naar de troep op m’n tafel. Gelijk hebben ze want met zoveel somberheid verdwijnen ze rechtstreeks in de gft-bak. Of nee, nu lieg ik. Dat is te politiek correct. Ik heb geen gft-bak. Alleen een vuilnisbak. Zo’n mooie met een elektrisch dekseltje. Ik heb een hekel aan vuile handen.

Gadverdamme, het is lente!
Maar goed, het is lente! Voor mij een voorgerecht want ik wacht op de ossenhaas die zomer heet. Wanhopig tuur ik naar de hemel en zie maar één zwaluw. En diè maakt geen zomer. Dat weten we allemaal. Maar àls ze dan met z’n allen komen, maken ze ook meteen de mooiste bewegingen in de lucht. Als een school sardientjes, maar dan met vleugels.
In gigantische zwermen.
Honderden tegelijk.
Tot ze acuut en massaal de diarree krijgen. Ze mikken allemaal op je hoofd èn op je nieuwe T-shirt. Zo’n dure die alleen in een handwasje mag. En geen Robijntje die die gruwel eruit krijgt. Dus krabben, tot je nagelranden hebt als een kolenboer. Zwaluwpoep is niet alleen slecht voor je T-shirt. Het is ook heel, hèèèèl erg slecht voor je nagels.

Prinsessen ruiken niet
Bovenop al die ellende krijgt zo’n kind dan een tulp. Mooiste jurkje aan, tippelen op splinternieuwe knellende pumps en dan de teleurstelling als ze haar handjes ernaar uitsteek. Ze krijgt meteen een venijnige tik op haar vingers. “Afblijven! Anders gaat’ie dood en dan wordt die mieneer boos!”
“Maar MaxiMama, ik wil hem alleen maar ruiken.”
“Prinsessen ruiken niet in het openbaar, Alexia. Zelfs hun windjes ruiken niet. En àls die ruiken, is het naar lelietjes van Daalen. En dat vindt die mieneer niet leuk want die mieneer kan alleen maar tulpen maken. En die ruiken niet. Amateur!”
“Gaat het volk mijn tulpje dan kopen, MaxiMama?”
“Nee lieverd, want hij is in geen winkel te krijgen.”

Dooie tulp
Je maakt zo’n kind dus eigenlijk blij met een dooie tulp. Althans, dat’is ie na een dag of drie in mijn huis. Ik, het volk, vindt het sneu dat ze reclame maken over een prinsessenruggetje. Zo’n kind moet regeren. Geef haar een scepter in haar hand in plaats van een tulp. Die mag ze zwaaien. Behalve op Koningsdag, want dan zwaait ze met haar handje.

Jaaaa… ik hou van de lente! De lente is heerlijk gvd! En die tulp? Wat kan mij die tulp nou schelen? Dat kind krijgt een bloemetje. Klaar. Lekker belangrijk!