De vakantie is nu echt voorbij. Geklemd tussen 2 vluchten met irritante ouwe mannetjes en kinderen uit de hel, liggen 2 weken vol actie en avontuur! Of nee… degenen die me kennen weten dat ik die weken op m’n rug heb doorgebracht. Niet om geld te verdienen maar om het uit te geven.

Kort gezegd, op vakantie doe ik niets. Ik kom aan, schiet wortel, 2 weken later hakken ze me om en dan vlieg ik terug. Geen auto huren, geen excursies, niets. Ik kom alleen van m’n bedje om het water in te duiken of voor een glas aan de bar. Ik zou wel iets willen ondernemen, maar daar heb ik zó geen zin in!!!

Treetje voor treetje
Trouwens, ‘water induiken’ is een leugen. Ik duik niet. Ik spring niet eens. Ik vind elk zwembad koud. Altijd.

Ik ga treetje voor treetje van het ijzeren trapje. En op ieder treetje blijf ik een minuutje staan. Om te wennen. Tot ik op de bodem sta en het water m’n middel geselt. Wel een manier om aandacht te trekken van iedereen rond het zwembad. Al is die aandacht net zo welkom als de ijsschotsen die tegen m’n kruis klotsen.

Daarna tel ik in m’n hoofd 641 keer tot 3, voordat ik onder zak. Natuurlijk doe ik dat wel op een heel mannelijke manier. Ik maak zo min mogelijk geluid en probeer stil te staan.

Dus ik hup kleine sprongetjes en hijgend piep ik als een muis met astma. Ik wapper mijn armen alsof ik een eendje ben dat z’n eerste vliegles krijgt. Ik ga die marteling maar 1 of 2 keer per dag aan. Of helemaal niet. Dan wil ik wel, maar heb ik er zó geen zin in!!!

Amerika
Natuurlijk wil een mens ook wel eens iets anders zien. Dus ook een paar keer naar Amerika geweest. Voor een strand-/zwembadvakantie. Het schijnt dat de Grand Canion in de buurt lag. De Everglades ook. Ik hoorde van mensen dat ze indrukwekkende rondreizen maakten. En ik dacht: “Dat wil ik ook wel!” Maar dan heb ik daar weer zó geen zin in!!!

Pretparkpret
Wat we daar wel doen, zijn pretparken. Amerika zit daar vol mee. 9 parken in 11 dagen… Ik draai er mijn hand niet voor om. Dodelijk vermoeiend, maar daarna als beloning 2 weken aan het strand. Gewoon niks doen. Ik weet wel dat je dat in Spanje ook kunt, maar in Amerika praten de mensen Engels. Zó bijzonder!

Het fijne van pretparken is, dat je de hele wereld ziet zonder dat die ooit gevaarlijk wordt. Ze bouwen alles tot in de perfectie na.

Dalai lama
Ik ben in de Himalaya geweest. Sterker nog, ik ben er in een achtbaan doorheen gesjeest. Ik ben op safari geweest en niet 1 beest wilde me bijten. Ik heb sushi gegeten in Japan, 50 meter verder at ik braadworst in Duitsland en 25 meter verderop dronk ik roze champagne in Frankrijk.

Tot slot krijg je ‘s avonds ook nog eens prachtig vuurwerk. Nou, dat doet de dalai lama niet voor je. Van hem krijg je hoogstens een kopje kruidenthee. Als dankjewel dat je z’n berg net met bloedende voeten hebt beklommen. Dus ik zou wel op vakantie naar Tibet kunnen gaan, maar daar heb ik zó geen zin in!!!

Afzien in de stad
Stedentrips zijn een ander verhaal. Dan ben ik niet te stuiten. Dan koop ik bijvoorbeeld een boekje ‘100% Berlijn’ vol met allerlei bezienswaardigheden en wandelroutes. Dat boekje geef ik natuurlijk wel meteen aan mijn man want ik verdwaal nog in mijn linnenkast.

We lopen alles af en bezoeken elk terrasje dat zo’n stad te bieden heeft. Het nachtleven nemen we ook mee. Dat vind ik eerlijk gezegd leukere cultuur dan een kerk.

Het is een uitputtingsslag. Als echte sportmannen moet je leren je grenzen te verleggen. Want hóé bekijk je een hele stad in een paar dagen als je een kater hebt waar geen poes iets van wil weten? Toch doen we het. We houden vol. Ook al hebben we er ’s ochtends zó geen zin in!!!

Vliegtuigdrama
Steden bezoeken we meestal met de auto. Vliegen is voor de grotere afstanden. Vroeger vond ik het leuk. Het was iets bijzonders. Bijna chique.

De stewardessen pasten nog in het gangpad. Tegenwoordig razen ze langs je in rokjes die amper een corrigerende slip verbergen. Als je net wegdommelt krijg je frontaal een heup in je gezicht die je hand onder je kin wegslaat.

Je kreeg eten dat misschien niet geweldig was maar het leek wel op voedsel. Laatst at ik mijn duurbetaalde mini-saucijzenbroodje en ik had niet eens door dat ik op het kartonnetje zat te kauwen.

Irritante ouwe mannetjes
Een entertainmentset in de rugleuning van de stoel voor je. Dat is ook zo’n uitvinding. Daar kun je films en tv-programma’s op zien. Maarrrrr….. je kunt er ook spelletjes op spelen! Heel leuk, maar als je pech hebt zit er een man van 83 jaar achter je. En die kan alleen Patience.
Dat betekent dat hij iedere kaart met z’n vinger op het schermpje aan moet tikken…
In je rug…
Uur, na uur, na uur, na uur…
Van start tot landing…

En ik weet heus wel hoe je zo’n man kunt laten stoppen. Maar daar zijn die vliegtuigkussentjes weer nét te dun voor……. En bovendien geloof ik niet dat het helemaal legaal is als je een kussen op z’n gezicht drukt…

Irritante jonge kindjes
Als je buiten het seizoen vliegt ben je een stuk goedkoper uit. Dat hebben de ouders van niet-schoolgaande kinderen ook uitgevonden. Die komen dus massaal met kinderwagens, buggy’s en luiertassen het vliegtuig in. En raad nu eens wat die kinderen al-le-maal gaan doen?….. Jaaaaaa natuurlijk… huilen. En krijsen. En schreeuwen!
Voor je…
Achter je…
Naast je…
Uur, na uur, na uur, na uur…
Van start tot landing…

En ik weet heus wel hoe je zo’n kindje stil kunt krijgen. Maar daar zijn die vliegtuigkussentjes weer nét te dun voor……. En bovendien geloof ik niet dat het helemaal legaal is als je een kussen op zo’n gezichtje drukt…

Kortom, ik vind vliegen nu een hél. Maar dán denk ik aan de vakantie die ik krijg… En dan wil ik het wel. En dan heb ik daar ineens zóveel zin in!!!